شاید فکر میکنید که با دنیای امنیت سایبری آشنایید. احتمالاً میدانید که نباید روی لینکهای مشکوک کلیک کنید و بدافزارها چیزهای بدی هستند. اما اگر به شما بگویم که بزرگترین تهدیدات امروز از جاهایی میآیند که هرگز فکرش را هم نمیکنید، چه؟ از وایفای داخل هواپیما، از ویدیوهای وایرال تیکتاک، و حتی از خودِ مفهوم بنیادین «زمان». چشمانداز تهدیدات در سال ۲۰۲۵ آنقدر عجیب و غریب شده که بیشتر شبیه یک رمان علمی-تخیلی است تا گزارش فنی. این مطلب قرار است شما را با ۱۰ مورد از تاثیرگذارترین و غیرمنتظرهترین حقایق امنیت سایبری که از دل گزارشها و اتفاقات اخیر بیرون آمدهاند، آشنا کند. پس کمربندها را ببندید، چون قرار است نگاه شما به دنیای دیجیتال را برای همیشه تغییر دهیم.
۱. وایفای داخل هواپیما یک در پشتی مخفی دارد – هک DNS در هواپیما
وقتی نگران حملات سایبری هستیم، معمولاً به سناریوهای پیچیده و حملات دولت-ملتها فکر میکنیم. اما گاهی بزرگترین حفرههای امنیتی، راهحلهای هوشمندانهای هستند که در سیستمهای روزمرهای که استفاده میکنیم پنهان شدهاند؛ مثل وایفای داخل هواپیما. این یک نمونه کلاسیک از weaponizing the mundane است: مهاجمان با سوءاستفاده از یک غفلت به ظاهر کوچک، یک سیستم قابل اعتماد را به یک کانال مخفی تبدیل میکنند.
در یک پرواز اخیر ایر کانادا، یک محقق امنیتی تصمیم گرفت محدودیتهای بسته «پیامرسانی رایگان» وایفای را دور بزند. همانطور که در وبلاگ «In Pursuit of Simplicity» مستند شده، این شبکه تقریباً تمام ترافیک اینترنتی را مسدود کرده بود، اما یک راه ارتباطی کوچک را باز گذاشته بود: درخواستهای DNS روی پورت ۵۳. این پورت معمولاً برای ترجمه نام دامنهها به آدرس IP استفاده میشود و به نظر میرسد مسئولان شبکه آن را بیخطر فرض کرده بودند.
راهحل این محقق بسیار هوشمندانه بود: او تمام ترافیک اینترنت خود را به شکل درخواستهای DNS درآورد. او با کمک دوستی روی زمین، یک سرور پروکسی راهاندازی کرد که روی پورت ۵۳ منتظر دریافت اطلاعات بود. به این ترتیب، تمام دادههای وبگردی او در قالب بستههایی شبیه به درخواست DNS بستهبندی شده و از فیلتر شبکه عبور میکردند. این کار مثل این است که نامههای خود را از طریق یک صندوق پستی ویژه با برچسب «فقط مخصوص DNS» ارسال کنید که نگهبانان اصلاً آن را چک نمیکنند.
بذار خلاصه بگم 👇 هکرها فهمیدند که اینترنت هواپیما فقط به درخواستهای DNS اجازه عبور میدهد، برای همین تمام ترافیک اینترنت خود را شبیه درخواست DNS کردند و محدودیت را دور زدند.
این نوع سوءاستفاده هوشمندانه از یک پروتکل ساده، نشان میدهد که مهاجمان به دنبال نقاط کور در هر سیستمی هستند – حتی سیستمهایی که برای هوشمند بودن طراحی شدهاند.
۲. هوش مصنوعی فقط شغل شما را تهدید نمیکند، بلکه خودش هم در حال مسموم شدن است – مسمومیت داده هوش مصنوعی – Data Poisoning
ترس رایج در مورد هوش مصنوعی در امنیت سایبری، استفاده مهاجمان از آن برای ساخت حملات پیچیدهتر است. اما یک روند ظریفتر و شاید خطرناکتر در حال ظهور است: حمله به خودِ مدلهای هوش مصنوعی. اهمیت استراتژیک این موضوع در این است که ما باید از کل زنجیره تأمین هوش مصنوعی محافظت کنیم، نه اینکه فقط در برابر حملات تولید شده توسط آن دفاع کنیم.
بر اساس تحلیلهای SC Media، مهاجمان دیگر فقط به نوشتن ایمیلهای فیشینگ با هوش مصنوعی راضی نیستند. آنها اکنون بر روی «مسمومیت داده»، «دستکاری مدل» و حمله به کل اکوسیستم هوش مصنوعی تمرکز کردهاند.
- دنیل رپ از شرکت Proofpoint پیشبینی میکند که مهاجمان به طور عمدی دادههای خصوصی (مانند ایمیلها و اسناد) که مدلهای زبان بزرگ (LLM) برای یادگیری از آنها استفاده میکنند را با اطلاعات نادرست آلوده خواهند کرد. این کار باعث میشود هوش مصنوعی تصمیمات مضر بگیرد یا گیج شود.
- برد جونز از شرکت Snowflake نیز معتقد است که مهاجمان خود را وارد خط لوله یادگیری ماشین میکنند تا مدلهای هوش مصنوعی پاسخهای اشتباه بدهند یا حتی دادههای حساسی که با آنها آموزش دیدهاند را فاش کنند. این کار شبیه این است که به یک دانشآموز نابغه با «کتابهای درسی دستکاری شده» آموزش دهید.
- فراتر از مسمومیت داده، کارشناسانی مانند کوری ناچرینر هشدار میدهند که هوش مصنوعی چندوجهی (Multimodal AI) برای ساخت «زنجیرههای حمله کامل» استفاده خواهد شد و کورتیس شلتون اشاره میکند که خود «هوش مصنوعی عامل» (Agentic AI) به یک هدف اصلی برای هکرها تبدیل میشود، زیرا کنترل آن به معنای کنترل کل یک سیستم است.
بذار خلاصه بگم 👇 هکرها به جای استفاده از هوش مصنوعی برای حمله، خود مدلهای هوش مصنوعی را با دادههای غلط مسموم میکنند تا آنها را به اشتباه بیندازند یا اطلاعات محرمانه را لو دهند.
این حملات به زیرساختهای هوشمند نشان میدهد که مهاجمان حتی به اساسیترین ستونهای یک جامعه مدرن نیز چشم دوختهاند.
۳. جنگ سایبری جدید: هک کردن خودِ «زمان» – حمله به مرکز زمانسنجی
حملات سایبری دولت-ملتها از سرقت داده فراتر رفته و اکنون ستونهای بنیادین زیرساخت یک کشور را هدف قرار میدهند. این نوع حملات پیامدهای استراتژیک عمیقی دارند، زیرا میتوانند پایههای یک جامعه را متزلزل کنند.
اخیراً وزارت امنیت دولتی چین، آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) را به یک حمله سایبری بیسابقه متهم کرده است. بر اساس گزارشهای AP News و Fox News، چین ادعا میکند که NSA به «مرکز ملی خدمات زمانی» این کشور حمله کرده است؛ سیستمی که مسئولیت تولید و توزیع «زمان پکن» را بر عهده دارد. این مرکز برای عملکرد صحیح بخشهای حیاتی مانند ارتباطات، سیستمهای مالی، دفاعی و ناوبری ماهوارهای ضروری است. دستکاری زمان استاندارد یک کشور میتواند باعث اختلال گسترده در تراکنشهای بانکی، ارتباطات و حتی عملیات نظامی شود.
در این اتهامات که توسط SANS Stormcast نیز پوشش داده شده، ادعا شده که NSA با سوءاستفاده از یک آسیبپذیری در سرویس پیامرسان، اعتبارنامههای کارمندان را سرقت کرده و سپس با استفاده از ۴۲ «سلاح تخصصی حمله سایبری»، به سرورها نفوذ کرده است.
بذار خلاصه بگم 👇 چین ادعا میکند که آمریکا به مرکز زمانسنجی ملیاش حمله کرده است؛ یک حمله سایبری که میتوانست ساعت رسمی کل کشور را به هم بریزد و اقتصاد و ارتباطات را مختل کند.
البته همه تهدیدات در این سطح استراتژیک نیستند؛ گاهی خطرناکترین حملات در محبوبترین پلتفرمهای اجتماعی در کمین نشستهاند، جایی که اعتماد کاربران به یک سلاح تبدیل میشود.
۴. جدیدترین مرکز پخش بدافزار؟ صفحه «برای شما» در تیکتاک! – بدافزار در تیکتاک
مهندسی اجتماعی یک خانه جدید و قدرتمند در تیکتاک پیدا کرده است. مهاجمان با سوار شدن بر موج ترندهای وایرال و علاقه کاربران به «چیزهای رایگان»، آنها را فریب میدهند تا سیستمهای خود را به خطر بیندازند. در اینجا، مهاجمان از یک پلتفرم سرگرمی به عنوان یک سیستم توزیع بدافزار سوءاستفاده میکنند و این اهمیت استراتژیک آگاهی کاربر را دوچندان میکند.
بر اساس گزارشهای BleepingComputer و Rescana، یک تکنیک حمله به نام «ClickFix» به شدت در حال گسترش است. مهاجمان ویدیوهایی در تیکتاک منتشر میکنند و وعده نرمافزارهای رایگان مانند فتوشاپ، ویندوز یا اسپاتیفای را میدهند. سپس از کاربران میخواهند یک دستور ساده را در PowerShell کامپیوتر خود اجرا کنند. این دستور معمولاً به این شکل است: iex (irm ...)
این دستور به زبان ساده به کامپیوتر میگوید: «برو به این آدرس اینترنتی (مثلاً slmgr[.]win)، هر اسکریپتی که آنجا بود را دانلود کن و فوراً اجرا کن». این اسکریپتها سپس بدافزارهایی را از زیرساختهای قابل اعتماد مانند صفحات Cloudflare (مثل file-epq[.]pages[.]dev) دانلود میکنند تا از دید ابزارهای امنیتی پنهان بمانند. متاسفانه، این اسکریپتها بدافزارهای اطلاعاتربا (infostealer) مانند Vidar، StealC و Aura Stealer را نصب میکنند. هدف اصلی این بدافزارها سرقت تمام رمزهای عبور ذخیره شده در مرورگر، کوکیهای احراز هویت و کیف پولهای ارز دیجیتال شماست.
بذار خلاصه بگم 👇 ویدیوهای تیکتاک با وعده نرمافزار رایگان، کاربران را فریب میدهند تا یک دستور خطرناک را در کامپیوترشان اجرا کنند که در نهایت منجر به سرقت تمام رمزهایشان میشود.
فریب دادن کاربران یک طرف ماجراست، اما فریب دادن نرمافزارهای امنیتی آنها یک سطح کاملاً جدید از هوشمندی را میطلبد.
۵. هکرها میتوانند بادیگارد دیجیتال شما را قبل از بیدار شدنش، کور کنند – دور زدن EDR
نرمافزارهای تشخیص و پاسخ نقطه پایانی (EDR) نقش «بادیگاردهای دیجیتال» را در کامپیوترهای سازمانی ایفا میکنند. آنها به طور مداوم فعالیتها را زیر نظر دارند تا جلوی تهدیدات را بگیرند. اما چه اتفاقی میافتد اگر یک مهاجم بتواند این بادیگارد را قبل از اینکه حتی شیفت کاریاش را شروع کند، از کار بیندازد؟ این تاکتیک غیرفعالسازی پیشگیرانه یک نمونه عالی از حمله به فرآیندهای مورد اعتماد سیستم است.
یک اثبات مفهوم (Proof-of-Concept) که در یک مخزن GitHub به نام «EDR-ALPC-Block-POC» منتشر شده، دقیقاً همین کار را انجام میدهد. بسیاری از نرمافزارهای EDR برای ارتباط بین اجزای مختلف خود از یک کانال ارتباطی با نام مشخص (یک پورت ALPC) استفاده میکنند. این حمله به یک کاربر با دسترسی پایین اجازه میدهد که قبل از شروع به کار سرویس EDR (مثلاً هنگام راهاندازی مجدد سیستم)، یک شیء با همان نام ایجاد و آن کانال را اشغال کند. وقتی EDR واقعی تلاش میکند تا راهاندازی شود و کانال ارتباطی خود را بسازد، متوجه میشود که نام از قبل گرفته شده و در نتیجه از کار میافتد و کاملاً بیفایده میشود.
این روش مانند این است که یک جای پارک مشخص برای ماشین یک نگهبان امنیتی رزرو شده باشد. اگر شخص دیگری زودتر در آن نقطه پارک کند، نگهبان نمیتواند ماشینش را پارک کند و در نتیجه نمیتواند شیفت خود را شروع کند و ساختمان بدون محافظ باقی میماند. این آسیبپذیری که چندین شرکت تولیدکننده EDR را تحت تأثیر قرار داده، با شناسههایی مانند CVE-2023-3280، CVE-2024-5909 و CVE-2024-20671 ردیابی میشود.
بذار خلاصه بگم 👇 یک روش هوشمندانه به هکرها اجازه میدهد قبل از فعال شدن نرمافزار امنیتی (EDR)، کانال ارتباطی آن را اشغال کنند. در نتیجه، نرمافزار امنیتی هنگام راهاندازی از کار میافتد.
حالا تصور کنید این آسیبپذیری نه در یک سیستم، بلکه در میلیونها سیستم به صورت همزمان وجود داشته باشد که به دلیل پایان عمر یک محصول، دیگر محافظت نمیشوند.
۶. ویندوز ۱۰ مُرد و میلیونها زامبی دیجیتال به جا گذاشت – پایان پشتیبانی ویندوز ۱۰
پایان پشتیبانی مایکروسافت از ویندوز ۱۰ در تاریخ ۱۴ اکتبر ۲۰۲۵ (۲۲ مهر ۱۴۰۴) فقط به معنای قدیمی شدن یک سیستمعامل نیست. مایکروسافت با این کار، نه تنها یک سیستمعامل را بازنشسته نمیکند، بلکه در حال خلق ارتشی میلیونی از «زامبیهای دیجیتال» است: کامپیوترهایی که نفس میکشند اما دیگر هیچ سیستم دفاعی در برابر تهدیدات جدید ندارند.
بر اساس گزارشهای Krebs on Security و Tenable، «پایان پشتیبانی» به این معناست که مایکروسافت دیگر بهروزرسانیهای امنیتی رایگان برای این سیستمعامل منتشر نخواهد کرد. با توجه به اینکه میلیونها کامپیوتر در سراسر جهان یا نمیتوانند یا نمیخواهند به ویندوز ۱۱ ارتقا پیدا کنند، این دستگاهها به اهدافی آسان برای مهاجمان تبدیل خواهند شد. هر آسیبپذیری جدیدی که کشف شود، برای همیشه روی این سیستمها باز خواهد ماند.
کاربران گزینههای محدودی دارند: یا برای دریافت «بهروزرسانیهای امنیتی تمدید شده» (ESU) به مایکروسافت پول پرداخت کنند، یا اینکه سیستمعامل خود را به یک توزیع لینوکس مانند Linux Mint تغییر دهند که همچنان بهروزرسانیهای امنیتی رایگان دریافت میکند.
بذار خلاصه بگم 👇 پشتیبانی امنیتی رایگان مایکروسافت از ویندوز ۱۰ تمام شد. حالا میلیونها کامپیوتر در برابر حملات جدید آسیبپذیرند، مگر اینکه کاربران پول بدهند یا سیستمعامل خود را عوض کنند.
از کامپیوترهای شخصی آسیبپذیر به یادداشتهای شخصی آسیبپذیر میرسیم؛ جایی که خطر حتی از آنچه فکر میکنید به شما نزدیکتر است.
۷. بزرگترین سرقت قرن: یادداشتهای شخصی شما، فقط با یک جستجوی گوگل – سرقت یادداشت Obsidian
درحالیکه بسیاری نگران عمومی بودن اطلاعاتشان در شبکههای اجتماعی هستند، اغلب از خطر افشای اطلاعات در اپلیکیشنهای یادداشتبرداری و مدیریت دانش شخصی خود غافل میشوند. این یک مثال دیگر از حمله به اعتماد است؛ ما به این ابزارها برای حفظ خصوصیترین افکارمان اعتماد میکنیم، اما یک تنظیم اشتباه میتواند آنها را به یک بیلبورد عمومی تبدیل کند.
مقالهای در وبسایت «Hackers Arise» یک روش ساده برای پیدا کردن یادداشتهای افشا شده در اپلیکیشن محبوب Obsidian را توضیح میدهد. Obsidian یک ابزار قدرتمند برای ساخت یک «مغز دوم» دیجیتال است و سرویسی به نام Obsidian Publish به کاربران اجازه میدهد یادداشتهای خود را به صورت آنلاین منتشر کنند. مشکل اصلی اینجاست که بسیاری از کاربران نمیدانند یادداشتهای منتشر شده به طور پیشفرض عمومی هستند و توسط موتورهای جستجو مانند گوگل ایندکس میشوند.
با استفاده از یک دستور جستجوی خاص در گوگل (Google Dork) میتوان به راحتی این یادداشتها را پیدا کرد: inurl:publish-01.obsidian.md
با اضافه کردن کلمات کلیدی مانند “config” یا “username” به این جستجو، میتوان به اطلاعات حساسی دست یافت که هرگز قرار نبود عمومی شوند. این کار شبیه این است که به طور تصادفی دفتر خاطرات شخصی خود را در وبسایت یک کتابخانه عمومی منتشر کنید و همه بتوانند آن را بخوانند.
بذار خلاصه بگم 👇 یک ابزار یادداشتبرداری محبوب به نام Obsidian به کاربران اجازه میدهد یادداشتهایشان را آنلاین کنند، اما خیلیها نمیدانند که این یادداشتها عمومی هستند و با یک جستجوی ساده در گوگل پیدا میشوند.
این افشای تصادفی یک روی سکه است؛ روی دیگر، حملهای عمدی و کنایهآمیز به کسانی است که به دنبال امنیت بیشتر هستند.
۸. مهاجمان با هک وبسایتهای لینوکسی، کاربران تازهکار لینوکس را هدف قرار میدهند – بدافزار Crypto Clipper – هک Xubuntu و آدرس کیف پول
در یک حرکت کاملاً کنایهآمیز، مهاجمان کاربرانی را هدف قرار دادهاند که فعالانه در تلاش برای بهبود امنیت خود با مهاجرت از ویندوز به لینوکس هستند. این تاکتیک اهمیت استراتژیک بالایی دارد، زیرا با حمله به یک منبع مورد اعتماد (وبسایت رسمی)، تازهواردان را در آسیبپذیرترین لحظه، یعنی زمانی که با فرآیندهای جدید آشنا نیستند، شکار میکند.
بر اساس گزارشهای «OMG! Ubuntu» و «gHacks Tech News»، وبسایت رسمی توزیع لینوکس Xubuntu هک شد. مهاجمان لینک دانلود فایل .torrent رسمی را با یک لینک مخرب جایگزین کردند. کاربرانی که روی این لینک کلیک میکردند، به جای فایل تورنت، یک فایل .zip دریافت میکردند که حاوی یک فایل اجرایی ویندوز (.exe) با نام فریبنده «دانلودر امن» بود. کنایه ماجرا اینجاست که Xubuntu یک سیستمعامل لینوکسی است و کاربرانش اصلاً نیازی به فایل .exe ندارند.
این بدافزار به عنوان یک «Crypto Clipper» شناسایی شده است. این نوع بدافزار کلیپبورد (حافظه موقت) کامپیوتر را زیر نظر میگیرد و هر زمان که یک آدرس کیف پول ارز دیجیتال در آن کپی شود، آن را با آدرس کیف پول مهاجم جایگزین میکند. این حمله به طور خاص کاربران ویندوزی را هدف قرار میدهد که به دنبال مهاجرت به لینوکس هستند و از عدم آشنایی آنها با فرآیند دانلود و نصب سوءاستفاده میکند.
بذار خلاصه بگم 👇 هکرها سایت رسمی توزیع لینوکس Xubuntu را هک کردند و به جای فایل دانلود، یک بدافزار ویندوزی به کاربرانی میدادند که میخواستند از ویندوز به لینوکس مهاجرت کنند.
این حملات ساده اما هوشمندانه هستند، اما گروههای سازمانیافته از تکنیکهای بسیار پیچیدهتری برای خلع سلاح کردن سیستمهای امنیتی استفاده میکنند.
۹. آنتیویروس شما شاید بیفایده باشد، اما نه به دلیلی که فکر میکنید – حمله BYOVD
بسیاری از ما میدانیم که بدافزارها سعی میکنند از دید آنتیویروس پنهان شوند. اما مهاجمان پیچیده از یک تکنیک بسیار قدرتمندتر استفاده میکنند: آنها ابزار «آسیبپذیر اما امضاشده» خود را به سیستم میآورند تا نرمافزارهای امنیتی را از درون و به صورت جراحیشده غیرفعال کنند.
بر اساس گزارش «The Hacker News»، یک گروه هکری چینی به نام Silver Fox از حملهای به نام «Bring Your Own Vulnerable Driver» یا BYOVD استفاده میکند. این گروه با بدافزار Winos 4.0 (یا ValleyRAT) نیز شناخته میشود. روش BYOVD مانند این است که یک دزد نتواند قفل گاوصندوق بانک را باز کند، بنابراین یک کلید اصلی مشروع اما ناقص را از خودِ شرکت سازنده قفل با خود میآورد که به او اجازه میدهد سیستم هشدار را کاملاً غیرفعال کند.
این یک نسخه پیچیدهتر از همان اصلی است که در حمله کور کردن EDR دیدیم: با نگهبان نجنگ، فقط مطمئن شو که هرگز سر کارش حاضر نمیشود. در اینجا، مهاجمان یک اسب تروجان با اعتبارنامه رسمی را برای غیرفعال کردن کل سیستم امنیتی از داخل میآورند. گروه Silver Fox با سوءاستفاده از یک درایور آسیبپذیر متعلق به نرمافزار «WatchDog Anti-malware»، توانست سایر محصولات امنیتی نصب شده روی سیستمهای قربانی را غیرفعال کند. این گروه عملیات خود را از چین و تایوان به ژاپن و مالزی گسترش داده و از بدافزارهای جدیدی مانند HoldingHands RAT استفاده میکند که نشاندهنده پیچیدگی روزافزون آنهاست.
بذار خلاصه بگم 👇 گروههای هکری پیشرفته به جای دور زدن آنتیویروس، یک درایور قدیمی و آسیبپذیر (ولی معتبر) را با خود به سیستم میآورند و از آن برای گرفتن دسترسی سطح بالا و خاموش کردن کامل نرمافزارهای امنیتی استفاده میکنند.
این حملات نرمافزاری پیچیده نشان میدهند که مهاجمان تا چه حد پیش رفتهاند، اما گاهی بزرگترین مشکلات ما ریشه در تصمیمات بسیار قدیمیتری دارند.
۱۰. اینترنت هنوز با سوخت فسیلی کار میکند (و یک پروتکل باستانی) – پروتکل IPv4 و IPv6
در دنیایی که از هوش مصنوعی کوانتومی حرف میزنیم، اینترنت جهانی ما هنوز روی یک پروتکل باستانی متعلق به دوران جنگ سرد کار میکند که آدرسهایش سالهاست تمام شده. این یک مشکل بنیادین است که هر روز باعث ایجاد پیچیدگیها و خطرات امنیتی پنهان میشود.
مقالهای در «Hackaday» با عنوان «سال ۲۰۲۵ است و ما هنوز به IPv4 نیاز داریم!» این مشکل را به خوبی تحلیل میکند. IPv4، سیستم آدرسدهی اصلی اینترنت، سالها پیش تمام آدرسهای خود را واگذار کرد. پروتکل IPv6 دههها پیش برای حل این مشکل ساخته شد، اما پذیرش آن به طرز باورنکردنی کند بوده است. این مقاله به درستی اشاره میکند که در سال ۲۰۲۵، از دست دادن دسترسی به IPv4 همچنان به معنای از دست دادن «نیمی از اینترنت» است.
ما برای حل این مشکل به راهحلهای موقتی مانند NAT تکیه کردهایم که مقاله از آن به عنوان یک «کاهشدهنده مشکل» یاد میکند، اما همین راهحلها باعث پیچیدگی کارهایی مانند راهاندازی یک سرور خانگی یا میزبانی یک بازی آنلاین شدهاند. این وضعیت شبیه شهری است که دههها پیش آدرس خیابانهایش تمام شده و به جای مهاجرت به یک سیستم جدید، همه شروع به اشتراکگذاری یک صندوق پستی واحد کردهاند و برای هر نامه، دستورالعملهای پیچیده و چندبخشی به نامهرسان میدهند و امیدوارند که نامه به دست فرد درست در داخل ساختمان برسد.
بذار خلاصه بگم 👇 با اینکه آدرسهای اینترنتی پروتکل قدیمی IPv4 تمام شده، اینترنت هنوز به شدت به آن وابسته است. پروتکل جدید (IPv6) بعد از دههها هنوز فراگیر نشده و ما با راهحلهای موقتی و پیچیده سر میکنیم.
نتیجهگیری
ما دیدیم که مهاجمان چگونه DNS را به یک کانال مخفی، زمان را به یک سلاح، و اعتماد را به یک آسیبپذیری تبدیل کردهاند. نخ تسبیح این تهدیدات فقط نبوغ فنی نیست؛ بلکه یک تغییر استراتژیک به سمت سوءاستفاده از خودِ تار و پود زندگی دیجیتال ماست. فایروال شما نمیتواند جلوی یک مدل هوش مصنوعی مسموم را بگیرد و آنتیویروس شما در برابر حملهای که قبل از راهاندازی، آن را غیرفعال میکند، کور است.
“Clarity builds trust. Let’s make complexity simple — together.” — ClaritySec